وقتی به مناظر مکزیکی فکر می کنیم ، اولین چیزی که به ذهن خطور می کند سواحل ، اهرام ، شهرهای استعماری ، کویر است. در Huasteca potosina گنجی بین جنگلها و آبهای شفاف کشف کردیم.
تعداد کمی از آنها Huasteca را عمیق می دانند ، سرزمینی که می تواند برای مسافران مکزیکی و خارجی کشف کند. بخشی از ایالت های وراکروز ، سان لوئیس پوتوسی و پوئبلا را در بر می گیرد و با سایر کشور کاملاً متفاوت است زیرا منتظر فصل بارندگی نیست ، در کوههای هواستکا در تمام طول سال به طور منظم باران می بارد ، بنابراین همیشه سبز و پوشیده است توسط گیاهان جنگلی.
به همین دلیل ، در اینجا بیشترین میزان غلظت رودخانه ها و جویبارهای کشور را می یابیم. از هر شهر کوچک ، هر گوشه و کنار دو یا سه رودخانه کوهستانی با آبهای شفاف و شیرین عبور می کنند و این به عنوان یک معجزه فراوانی در این مکزیک ، اغلب تشنه و خشک بستر رودخانه تجربه می شود.
از کویر به بهشت همیشه سبز
از چشم انداز بیابانی ارتفاعات مرکزی به شمال سفر کردیم. ما به جستجوی بهشت های آبزی می پردازیم که بسیار درباره آنها می شنویم. La Huasteca آنقدر عجایب طبیعی را پنهان می کند که برای بسیاری از فعالیت ها یک هدف خارق العاده و هنوز بکر است. برخی از شرکت های جهانگردی ماجراجویی شروع به کشف امکانات این منطقه می کنند: رفتینگ و کایاک سواری ، راپل در دره ها ، چرخش کوهستانی ، کاوش در رودخانه های زیرزمینی ، غارها و زیرزمین ها ، برخی معروف به Sótano de las Golondrinas.
برای شکل دادن به رویا
پس از کمی یادگیری ، ما تصمیم گرفتیم که یک سفر صعودی به آبشار تامول داشته باشیم ، چیزی کمتر از دیدنی ترین آبشار مکزیک. این رودخانه با رودخانه گالیناس ، با آبهای سبز و روان ، از ارتفاع 105 متری رودخانه سانتا ماریا که در پایین دره ای باریک و عمیق با دیواره های مایل به قرمز جریان دارد ، می افتد. در اوج خود ، عرض سقوط می تواند تا 300 متر برسد.
نشست خشونت آمیز دو رودخانه باعث به وجود آمدن سومین ، Tampaón ، با آبهای فوق العاده فیروزه ای می شود ، جایی که به گفته کارشناسان زیباترین رفتینگ های کشور انجام می شود.
در جستجوی ناخدا
وارد ایالت San Luis Potosí ، در جاده Ciudad Valles شدیم. برنامه این بود که پس از انحراف در جاده خاکی ، چند ساعت در داخل کشور به شهر لا مورنا برسیم.
دره بین کوه ها یک منطقه گاو ، کاملا غنی است. در راه چندین مرد سوار بر اسب را دیدیم که لباس آنها متناسب با هنرشان بود: چکمه های چرمی ، محصول سواری ، کلاه پشمی فشرده ، زین های چرمی و فلزی زیبا و یک راه رفتن ظریف که از اسب های خوب آموخته برای ما می گوید. در لا مورنا از ما پرسیدیم چه کسی می تواند ما را به آبشار تمول برساند. آنها ما را به سمت خانه ژوليان نشان دادند. در عرض پنج دقیقه با یک قایق رانی قایق به سمت آبشار مذاکره می کنیم ، سفری که کل روز ما را خواهد گرفت. پسر 11 ساله او ، میگل ، همراه ما خواهد بود.
آغاز ماجراجویی
قایق رانی بلند ، چوبی ، کاملاً متعادل ، مجهز به پاروهای چوبی بود. در امتداد قسمت وسیع رودخانه به سمت دره پیشروی کردیم. در حال حاضر جریان در برابر آن روان است. بعداً ، هنگامی که کانال باریک می شود ، حرکت به جلو دشوارتر می شود ، اگرچه از اکتبر تا مه کاملاً عملی است (پس از آن رودخانه بیش از حد بلند می شود).
با قایق کوچکمان وارد دره شدیم. مناظر دیدنی است. از آنجا که در این زمان از سال رودخانه کم است ، چندین متر از لبه آن در معرض قرار گرفته است: سازه های آهکی رنگ نارنجی که رودخانه سال به سال با نیروی آب خود تراشیده است. بالای سر ما دیوارهای دره به آسمان کشیده شده اند. غرق در چشم انداز سورئال ، ما در رودخانه ای فیروزه ای بین دیوارهای مقعر حرکت کردیم و به آرامی در غارهای صورتی فرو رفتیم که در آن سرخس های یک سبز تقریباً فلورسنت رشد می کند. ما بین جزایر سنگی گرد ، که توسط جریان کار می شود ، با خطوط کروی ، پیچ خورده و گیاهی کار می کنیم. جولیان گفت: "بستر رودخانه هر فصلی تغییر می کند ،" و در واقع ما تصور می کردیم که از طریق رگهای یک ارگانیسم غول پیکر حرکت می کنیم.
برخورد تازه کننده و شفابخش
این آبهای پر از رسوب جریان خاص خود را در سنگ تولید می کنند ، و اکنون بستر خود مانند یک جریان آب متحجر به نظر می رسد ، با ردپای گرداب ها ، پرش ها ، خطوط نیروگاهی سریع. جولیان به ورودی رودخانه اشاره کرد ، یك رودخانه كوچك بین سنگ ها و سرخس ها. از قایق رانی بالا می رویم و به سنگ می رسیم و پیاده می شویم. از سوراخ چشمه ای از آب زیرزمینی خالص سرچشمه می گیرد ، همانطور که می گویند دارویی است. چند نوشیدنی در محل نوشیدیم ، بطری ها را پر کردیم و دوباره به قایقرانی برگشتیم.
هر از چند گاهی به نوبت قایقرانی می کردیم. به طور نامحسوس جریان افزایش می یابد. این رودخانه در زوایای تند حرکت می کند و هر پیچ خشم آور چشم انداز جدید است. گرچه هنوز دور بودیم ، اما صدای دوردست ، رعد و برق مداومی را می شنویم که جنگل و دره را می شکند.
ردئو فراموش نشدنی
در این هنگام بعد از ظهر گرم بودیم. جولیان گفت: "اینجا در کوهها غارها و غارهای زیادی وجود دارد. برخی از ما نمی دانیم که آنها به کجا ختم می شوند. دیگران پر از آب خالص هستند ، آنها چشمه های طبیعی هستند ». آیا در این نزدیکی هست "آره". بدون اینکه زیاد به آن فکر کنیم ، به او پیشنهاد کردیم که برای دیدن یکی از این مکانهای جادویی کمی استراحت کند. جولیان گفت: "من آنها را به Cueva del Agua می برم ،" و میگل خوشحال شد و ما را با شادی خود آلوده کرد. بسیار امیدوار کننده به نظر می رسید.
در جایی که یک سیل از کوه بالا می رود ، ایستادیم. ما قایق رانی را لنگر می اندازیم و شروع به صعود از مسیری کاملاً شیب دار می کنیم که از سیلاب بالا می رود. بعد از 40 دقیقه به زاد و ولد رسیدیم: دهانی باز روی صورت کوه. داخل ، یک فضای سیاه گسترده ما به درون این "پورتال" نگاه کردیم و وقتی چشمانمان به تیرگی عادت کرد ، یک مکان خارق العاده ای آشکار شد: یک غار بزرگ ، تقریباً شبیه کلیسا ، با سقف گنبدی. برخی از استالاکتیت ها ، دیوارهای سنگی خاکستری و طلایی در سایه. و همه این فضا مملو از آب آبی یاقوت کبود غیرممکن است ، مایعی که به نظر می رسد از درون روشن شده و از یک چشمه زیرزمینی می آید. قسمت پایین کاملاً عمیق به نظر می رسید. در این "استخر" هیچ "لبه" وجود ندارد ، برای ورود به غار باید مستقیماً به داخل آب بپرید. هنگام شنا ، متوجه الگوهای ظریفی شدیم که نور خورشید بر روی سنگ و در آب ایجاد می کند. یک تجربه واقعا فراموش نشدنی.
تمول در دید!
هنگامی که ما "راهپیمایی" را از سر گرفتیم ، وارد پیچیده ترین مرحله شدیم ، زیرا در آنجا سرعتهای زیادی وجود داشت که باید بر آنها غلبه کرد. اگر جریان برای پارو زدن خیلی شدید شد ، باید پیاده شویم و قایق رانی را از ساحل در بالادست بکشیم. از قبل صدای رعد و برق به نظر می رسید. پس از یک دور از رودخانه ، سرانجام: آبشار تمول. از حاشیه بالایی دره یک بدنه سر به فلک کشیده از آب سفید غوطه ور شد و تمام عرض تنگه را پر کرد. به دلیل قدرت آب نتوانستیم خیلی نزدیک شویم. در مقابل پرش غول پیکر ، "غلتکی" که سقوط را تشکیل می دهد ، در طول قرن ها ، یک آمفی تئاتر گرد به عرض آبشار حفر کرد. سوار بر صخره ای در وسط آب ها ، میان وعده ای خوردیم. ما نان ، پنیر ، برخی میوه ها آوردیم. یک جشن خوشمزه برای خاتمه دادن به یک ماجراجویی مهیب. بازگشت ، با جریان مثبت ، سریع و آرام بود.
