جشن مردگان در Huasteca Hidalgo (Xantolo) ، با رنگ خود در طول سالها شگفت آور است. در Macustepetla ، Huautla ، Coatlila ، Huazalingo ، Huejutla و Atlapexco ، این جشن مقدس است. این برداشت های یک مسافر (بد سرنوشت) عاشق نور ، طعم غذا ، موسیقی و پانتئون های این منطقه است. […]
جشن مردگان در Huasteca Hidalgo (Xantolo) ، با رنگ خود در طول سالها شگفت آور است. در Macustepetla ، Huautla ، Coatlila ، Huazalingo ، Huejutla و Atlapexco ، این جشن مقدس است.
این برداشت های یک مسافر (بد سرنوشت) عاشق نور ، طعم غذا ، موسیقی و پانتئون های این منطقه است.
هرگز به این زودی انتظار ندارید. همیشه تعجب آور است. اما اینجاست که ، قدم زدن ، اغوا کردن ، تماس گرفتن ، پنهان شدن در پشت ظاهر ، و نشان دادن خود مبدل به ماسک های خندان بسیاری که آنها می آموزند و پنهان می کنند ، مانند ماسک هایی که برای تعطیلات می رقصد.
یک بعد از ظهر ، درست مثل اینکه در بهم ریختن کارهای روزمره سرگرم شده بودم ، از من مراقبت شد. پریشان. همیشه وقتی اتفاقات مهم می افتد ، همان اتفاق می افتد: گرفتار می شوید ؛ مثل وقتی عاشق می شوید ، ناگهان یک نور پرانرژی شما را احاطه می کند و باد شدیدی می وزد ، و دیگر نمی توانید دیدن آن را متوقف کنید و احساس می کنید پایه های شما خرد می شود ... و زندگی را شروع می کنید در غیر این صورت: شما زندگی می کنید و می میرید.
اشتباه من به موقع تشخیص ندادن آن بود. شما را به خود جلب می کند و رد می کند ، به شما لبخند می زند و روح شما را سرگرم می کند. شما دیگر گم شده اید ، نمی توانید از آن اجتناب کنید: شما شروع به مردن و زندگی می کنید.
در آن لحظه یاد زمانهایی می افتم که می دیدم ماه در پشت کوهها غروب می کند ، شبهایی که خودم را به بالاترین حد کامل رها کردم ، روزهایی که از یک غذای خوش سرو و خوشمزه لذت می بردم ... آیا من توانستم لذتهای آن را از زندگی بدزدم؟
آنها هدیه های تقسیم شده ای هستند که گهگاه ارائه می شوند و این تنها چیزی بود که توانستم برای تغییر آدرس بسته بندی کنم ، امیدوارم که هزینه چمدان اضافی زیاد نباشد.
وقتی آن لحظه فرا رسید ، من دیدگاه انتخاب مکان مناسب را داشتم:
تیانگویستنگو ، نزدیک تلهوئولومپا ، پایتخت زنگ ها. اصرار موفقیت بود. در بالای کوهی در Huasteca Hidalgo ، یک مرز غیر قابل رمزگشایی با سیرا ، در بالای یک گره آتشفشانی که هوا مرطوب ، خنک و با اسپری روی بال حشرات است. در آن گورستان رنگارنگ که در روزهای صاف و درخشان کوهها را با برف در یک طرف می بینید ، و هنگامی که جرات می کنم آسمان را نگاه کنم آن را نزدیک تر می کنم و این به من اجازه می دهد هر از گاهی پرواز کنم و شناور شوم.
من یک مزیت اضافی دارم. هر سیزده قمر آنها کمی گیج می شوند و می رقصند اما همیشه با احترام من را بیدار می کنند تا به آن طرف بروم. دلتنگی ارزان است.
زنان گل می چرخانند تا در کنار شیرینی ها آویزان شوند ، غذا را برای سرو در گلدان های سفالی تازه پخته شده آماده می کنند ، محراب ها را با میوه های گرمسیری تزئین می کنند و شمع ها و ریزه های شمالی را روشن می کنند.
آنها مهمانی را با احتیاط آماده می کنند. آنها ابتدا كوچكها ، فرشتگان كوچك را تحویل می گیرند و در حالی كه آنها ma singanitas را می خوانند فقط كمرام و شیرینی كنجد به آنها می دهند: "... امروز چون روز مردگان است ما آنها را اینگونه برای شما می خوانیم ...".
سپس به موقع به بزرگترها می رسیم. مسیر فسفر با برگهای گل همیشه بهار زرد پوشانده شده است ، به گونه ای که فرد از دست نمی رود ... حافظه ضعیف شده و برای تازه کردن آن نیاز به منابع دارد. علاوه بر این ، منظره شروع به خیره شدن از نور می کند ... یکی راه می رود ، شناور می شود ، به دنبال درخشش قطبی ، انعکاس هفت رنگ تاب خورده در معرض کم رنگ شدن ، نور نقره ای رویاها و خیالات و شفافیت باران وقتی خوب است و احساس نمی شود.
یک کمک بزرگ دیگر نیز وجود دارد: صداهایی که بی باک ملودی هایی را می خوانند که به آرامی از شادی و استقامت نفوذ می کنند.
شنیدن آنها چه لذتی دارد! این زمانی است که فرد با نوستالژی شروع به لرزیدن می کند.
صداهایی اغوا کننده که سرانجام نمی توان آنها را فراموش کرد. برای چی؟ چرا باید؟ آنها از گذشته هستند ، آنها نفسانی هستند ، اصرار دارند ، آنها پف های زندگی دیگری هستند. موسیقی مقاومت ناپذیر است ، گروه موسیقی برنز و طبل هایی که زنگ می زنند و تماس می گیرند و در نهایت روشن می شوند ... مهمانی آماده است و همراهی با دیگران ، کسانی که بدون احساس آن باقی مانده اند ، خوشحال کننده است.
برگردید و آن تامال ها ، آن تامل های بزرگ ، باشکوه و پرشور (zacahuil) را که همراه با شکلات با آب است بخورید. و سپس چند نوشیدنی sotol یا pulque ... و وارد مهمانی شوید ، خاطره ویژگی های تقریباً ناشناخته را ببینید ، در آنچه عشق نامیده می شود فرو بروید و اجازه دهید سایه های ابر در بعضی مواقع ویژگی های واقعی آن ماسک تغییر ناپذیر ، حوادث را ردیابی کنند. از بادی که با لباس مبدل رقص می کند و تا روز سن آندرس ، در پایان ماه نوامبر ، متوقف نمی شود.
وقتی ما از رقص ، رقص ، موسیقی هیپنوتیزم و قابلمه های غذایی که کمتر ظاهر می شوند خسته می شویم ، صحبت شروع می شود به سرعت و خائنانه تر ، در عین حال هیجان انگیزتر و خائنانه تر ، در عین حال هیجان انگیزتر و خائنانه تر. تعجب آور آنها مرتباً و در حاشیه از من می پرسند و ، چگونه زندگی در اینجا اینقدر به خدا نزدیک است و هنوز هم از گرینگو فاصله دارد؟ یک زمان مداوم ، هماهنگ و هماهنگ با لبخند کودکان و با نگاه شامیان است. این یک مارپیچ بیرونی ، گسترده ، گسترده است. نمایی پانوراما از جنگل بارانی ، رودخانه ها ، غارها ، آنتن حشرات و گوش های خرگوش.
لذت بردن از صحبت بدون عجله و شوک های بیشتر درباره عطر و طعم زمین ، رنگ تاریکی ، پژواک خفه شده رد پای گاوها ، آرزوهای جوان و وحشی ، پیر و پاک است. به عقب برگردید و هرگز از ترک ، شکاف و برجستگی هایی که چین و چروک و زخم را پنهان می کنند تعجب نکنید ... مانند زمینی که هر از گاهی خیس نمی شود.
