شهر پوئبلا ، معروف به خال ، شیرینی ، تالاورا ، سئور د لاس ماراویلا و مرکز تاریخی جذابش ، تاریخی بی نظیر دارد.
در 16 آوریل 1531 ، روز انحرافی بنیانگذار ، Fray Toribio de Benavente Motolinía ، آزمایش "ساختن یک شهر" از اسپانیایی ها را آغاز کرد ، یک محل تسویه حساب منحصر به فرد برای کسانی که بدون تجارت و سود در نظم تغییر یافته در اسپانیا جدید پرسه می زدند ، موارد طبیعی و آوردن یک مثال وحشتناک فرانسیسیکن ها تصور می کردند که از این طریق ریشه دوانده ، عشق به سرزمین در آنها بیدار می شود و آنها خود را وقف کار در تمرین فنون و روشهای اسپانیا می کنند.
آنها با حمایت ملکه ایزابل پرتغال ، به دنبال "مناسب ترین مکان در آنجا" گشتند و آن را در میان مکانهای باستانی Tlaxcallan و Cholollan ، در ساحل رودخانه یافتند که بلافاصله با نام سانفرانسیسکو غسل تعمید یافت. "Puebla" ، بنا به درخواست ناخدایان سراپیک ، به حمایت فرشتگان مقدس سپرده شد و با حضور 33 اسپانیایی و یک بیوه ، و همچنین میزبانان بومی که برای کمک به همسایگان در ساخت و ساز.
چند ماه بعد به آن طرف رودخانه منتقل شد ، سازندگان و نقشه برداران غوطه ور در روح رنسانس در طراحی نهایی آن شرکت کردند ، از این رو شکل کوره ای با مسیرهای کاملاً مستقیم از شرق به غرب و شمال به جنوب و اندکی انحراف به غرب برای جلوگیری از جریانات سرد آتشفشان لا مالینچه. عرض همه خیابان ها 14 یارد بود و منظره بی نظیری از شهر را به شهر می داد. شیب طبیعی زمین باعث شد که آب باران به رودخانه بریزد ، بدون اینکه موجب طغیان شود. به ساکنان جدید به مدت 30 سال معافیت مالیاتی اعطا می شد به شرطی که صنایع را در "پوبلا" تأسیس کنند ، که با استقبال روبرو شد و به افزایش جمعیت کمک کرد.
اولین پایه های پرورش خوک از اسپانیا آورده شد ، به تدریج یک شرکت بزرگ مشتق شده از محصولات مشتق شده است: اولین ژامبون ها ، کوریزوها و سایر سوسیس ها از اسپانیا جدید از پوبلا بود ، که ساکنان آن لقب: "Poblanos chicharroneros" ، زیرا دقیقاً chicharrones آنها تنها "رعد و برق" در پادشاهی بودند. همچنین گفته می شد: "چهار چیزی که پوبلانو می خورد: گوشت خوک ، خوک ، خوک و خوک."
به زودی صنایع صابون خشکشویی ، "بوییدن" ، که به شهرت بسیاری در سراسر کشور رسید ، و همچنین ریخته گری های شیشه ، همراه با کشاورزی که بیش از نیازهای منطقه ، صادرات غلات ، قابل توجه بود ، به طور عمده گندم و ذرت ، به سایر نقاط دور افتاده. کارگاه ها یا ظروف سفالی ساخته شده از سرامیک به تحریف Talavera در تولدو "مهر" می بخشد ، به این مکان مهر تمایزی می بخشد.
با بسیاری از محرک ها و ترجیحات ، "La Puebla de Españoles" پر از قصرهای معدن ، خانه های اجاره ای بی شماری و البته معابد ، با کلیسای جامع ، از آنجا که بقعه اسقف اعظم در سال 1539 به اینجا منتقل شد. اسلحه در سال 1538 توسط امپراتور دون کارلوس به او اعطا شد ، که در آن پادشاه برجسته این افسانه را نوشته بود "خدا فرشتگان خود را برای محافظت از شما در تمام راههای شما فرستاد."
تمام آن حمایت اقتصادی به ثروت تبدیل شد و در خود شهر به نمایش درآمد. معابد شروع به پوشاندن گنبد و برج های خود با کاشی های چند رنگی کردند که مقدسین حامی را اعلام می کرد: سیاه و سفید در سولداد ، زرد و سبز در سن خوزه. آبی و سفیدها در Immaculate Conception؛ سفید و سبز در سانتا کلارا. آهنگران در بالکن ها ، نرده ها ، پره های هوا و نرده ها پرواز می کردند و سنگ تراشان خلاقیت های خود را برای قاب بندی درها و پنجره ها ، قرنیزهای پرواز ، صلیب های دهلیزی و درهای ظاهری متعالی می کردند. سرخپوستاني كه براي كمك به همسايگان اول آمده بودند مدت زيادي طول كشيدند تا با هوس بازي ها و اسراف روبرو شوند و تا ابد باقي بمانند.
اردوگاه های بدوی طبیعی Cholula ، Huejotzingo ، Calpan ، Tlaxcala و Amozoc ، به تدریج به محله های اساسی اقتصاد شهری تبدیل شدند. عظمت پوبلا بهترین استادان نقاشی و مجسمه سازی را به ارمغان آورد ، آنها در این منطقه پول و فرصتی برای بازآفرینی الهام خود ، تزئین دیوارهای معابد و محل های زندگی پیدا کردند.
اسقف های پوئبلا قابل توجه بودند. یک مورد مثال از آن دون خوان دو پالافوکس و مندوزا است که با رسیدن به عنوان نایب السلطنه ، رئیس Audiencia و اسقف اعظم مکزیک ، ترجیح داد اسقف پوبلا بماند ، جایی که وی همچنین کلیسای جامع را تکمیل کرد ، چندین دانشکده آموزش عالی و پایه های کتابخانه بزرگی را که نام او را یدک می کشد قرار داد.
اهمیت و گسترش استان پوئبلا د لوس آنجلس از دریا به دریا گسترش یافت ، به گونه ای که نائو دو چین وارد آكاپولكو شد ، و با این اجناس گرانبها ، آدم ربایان را در قطارهای خود بارگیری كرد تا جاده سلطنتی را به پوبلا برسانند. آنها توزیع شدند ، یا به پایتخت ، یا مستقیم به وراکروز ، برای حمل به اسپانیا ، با ارزش ترین اشیا remaining باقی مانده در شهر و حتی بردگان ، مانند Catarina de San Juan: Poblana چین ، که دارای قدرت توماتورژی بود و درگذشت " در بوی قداست "در پایان قرن هفدهم.
پیش از او تقدس فرانسیسکان سباستین دو آپاریسیو متواضع ، که اولین سازنده راه ها و بزرگراه ها بود ، و خواهر شیرین ماریا د ژسوس ، "Lirio de Puebla" ، بدون فراموش کردن گوشه نشین خوان باوتیستا د ژسوس ، که از او گرفته شده بود. تصویر معروف بانوی دفاعی ما ، که بر محراب پادشاهان ریاست می کند.
La Puebla de los Ángeles همچنین محل افسانه ها و وقایع بود ، از خبرکده هایی که با زنجیر به دعا برای خسارت رأی می آمدند ، تا La Llorona و El Nahual. فجایعی مانند گوتیر دی سیتینا ، شاعر ، با "چشمان شفاف و آرام ..." که هنگام هدایت یک سرناد زخمی شد. یا کارهای مارتین گاراتوزا ؛ بدون انتقام از آزار و اذیت آئین های هم کیش خود ، یا دین فریبکار دون آنتونیو دو بناویدس ، یک بازدید کننده دروغین که سر او در رواق شرکت نمایان شده بود ، دیهگو دو آلوارادو یهودی را که در حال شلاق زدن مسیحی عاج بود گرفتار شد.
