اسپانیایی سازی شمال مکزیک مسیرهای متنوعی مانند وسعت آن منطقه و انواع گروههای بومی آن را دنبال کرد.
اولین حمله های اسپانیا حال و هوای دیگری داشت. هرنان کورتس او چندین سفر دریایی به آن طرف اقیانوس آرام فرستاد ، در حالی که Álvar Núñez Cabeza de Vaca یک سفر هشت ساله - چه تصادفی و چه جذاب - بین تگزاس و سینالوآ (1536-1528) انجام داد. تقریباً در همان زمان ، نونو دو گوزمان به سمت شمال غربی ، فراتر از کولیاکان در حرکت بود و مدتی بعد ، فرای مارکوس دی نیزا و فرانسیسکو وازکز دو کرونادو در جستجوی هفت خیالی وارد نواحی جنوب غربی ایالات متحده شدند. شهرهای سیبولا ...
پس از آنها ارتش ، معدنچیان و شهرک نشینان از نژادهای مختلف از اسپانیا نو که دفاعی مرزی ایجاد کردند ، از رگهای غنی نقره در کوهها بهره برداری کردند و یا به سادگی با پرورش گاو یا هر فعالیت دیگری که مناسب دیدند ، زندگی جدیدی را آغاز کردند. و اگرچه آنها از قرن شانزدهم موفق به یافتن بسیاری از شهرهای شمالی ما شدند - به عنوان مثال Zacatecas ، Durango و Monterrey - آنها از همان اوایل بسیار با مقاومت بومی شدید نیز روبرو شدند.
شمال نه تنها خشک و وسیع بود ، بلکه سرخپوستان بیشمار و سختگیری از آن برخوردار بودند که با توجه به ویژگی عشایری یا نیمه عشایری خود نمی توانستند به راحتی بر آنها مسلط شوند. در ابتدا ، این افراد بومی "Chichimecas" نامیده می شدند ، واژه ای تحقیرآمیز که مردم توسعه یافته ناهوآت زبان Mesoamerica را در مورد مردم تهدید کننده "بربر" به کار می بردند. پس از تسخیر Mesoamerica توسط اسپانیا ، تهدید ادامه یافت ، به طوری که این نام برای سالها باقی ماند.
درگیری های بین مهاجران و هندی های "بربر" بی شمار بود. تقریباً در شمال ، از باجیو به بعد ، در زمان های مختلف یک جنگ طولانی صحنه ای بود که اسپانیایی ها را به عنوان دشمن انحصاری هندی ها در اختیار نداشت. آخرین نبردها علیه سرخپوستان "وحشی" (این اصطلاح زمان بود) توسط مکزیکی ها در Chihuahua و Sonora در اواخر قرن نوزدهم علیه ویتوریو ، جو ، جیرونیمو و دیگر رهبران افسانه ای آپاچی به پیروزی رسید.
تاریخچه اسپانیایی سازی شمال به استعمار و جنگهای مختلف چیچیمکا متمرکز نیست. درخشان ترین فصل آن بشارت است.
برخلاف آنچه در Mesoamerica اتفاق افتاد ، در اینجا صلیب و شمشیر اغلب مسیرهای مختلف را دنبال می کردند. تعداد زیادی از مبلغان انفرادی با هدف بردن انجیل نزد هندی های بت پرست به مسیرهای جدیدی رفتند. مبلغان آموزه های مذهبی مسیحی را در بین سرخپوستان تبلیغ می کردند که در آن روزها معادل تمدن غرب بود. آنها با حیله گرایی شیوه تک همسری ، ممنوعیت آدم خواری ، زبان اسپانیایی ، پرورش گاو ، کاشت غلات جدید ، استفاده از گاوآهن و بسیاری دیگر از عناصر فرهنگی را که البته شامل زندگی در روستاهای ثابت بود را نیز معرفی کردند. .
قهرمانان اصلی این حماسه ، ناخنكداران فرانسیسكایی بودند كه عمدتاً شمال شرقی (كوهیلا ، تگزاس و ...) را اشغال می كردند و والدین انجمن عیسی (ع) كه شمال غربی را بشارت دادند (سینالوآ ، سونورا ، كالیفرنیا). شرح تمام کارهای وی دشوار است ، اما یک مورد منحصر به فرد می تواند روحیه این افراد را نشان دهد: روحانیت یهودی ، فرانسیسکو اوزبیو کینو (1645-1711).
کینو ، متولد ایتالیا (نزدیک ترنتو) ، اعتبار کرسی های دانشگاه در اتریش را بخاطر رفتن به یک مأموریت تبلیغی تحقیر کرد. او آرزو داشت که به چین برود ، اما شانس او را به شمال غربی مکزیک سوق داد. پس از بسیاری از رفت و برگشتها ، از جمله اقامت ناامیدانه در کالیفرنیای بی سر و صدا ، کینو به عنوان مبلغی به پیمریا ، سرزمین پیماها ، که امروز مطابق با شمال سونورا و جنوب آریزونا است ، فرستاده شد.
وی در 42 سالگی (در سال 1687) به آنجا رسید و بلافاصله زمام امور مبلغین را به دست آورد - به صورت مجازی و به معنای واقعی کلمه: شغل او بیشتر سوارکاری بود. او گاهی تنها ، و گاهی با کمک چند یسوعی دیگر ، مأموریت های موفق را با سرعتی گیج کننده - به طور متوسط تقریباً هر سال در سال - بنیان نهاد. برخی از آنها امروز شهرهای پر رونقی هستند ، مانند کابورکا ، مگدالنا ، سونویتا ، سن ایگناسیو ... او وارد شد ، موعظه کرد ، متقاعد شد و بنیان گذاری کرد. سپس او چهل یا صد کیلومتر دیگر پیش می رفت و روش را دوباره شروع می کرد. بعداً او برای ادای مقدسات و تدریس ، برای تحکیم رسالت و ساخت معبد بازگشت.
کینو در میان مشاغل خود ، در مورد توافق صلح بین گروه های درگیر جنگ هند ، که برای جستجوی آنها زمان برده بود ، مذاکره کرد. بنابراین ، او رودخانه کلرادو را دوباره کشف کرد و مسیر رودخانه گیلا را که به لطف او زمانی رودخانه مکزیک بود ، نقشه برداری کرد. همچنین تأیید کرد که کاوشگران قرن شانزدهم آموخته اند و اروپاییان قرن بعد فراموش کردند: کالیفرنیا جزیره ای نبود بلکه یک شبه جزیره بود.
گاهی اوقات کینو را پدر گاوچران می نامند و دلیل آن را دلیل خوبی می دانند. او سوار بر اسب از دشت های پرجمعیت ساگوارو ، گله گاو و گوسفند عبور کرد: دام ها باید در میان کاتچومن های جدید مستقر می شدند. مأموریت های تولید شده و کینو می دانست که مازاد به عنوان مواد مغذی برای پروژه های جدید عمل می کنند. به دلیل اصرار وی ، مأموریت هایی به باخا کالیفرنیا اعزام شدند که در ابتدا از پیمریا تأمین می شدند.
فقط در مدت 24 سال کار تبلیغی ، کینو با صلح و آرامش قلمروی به وسعت ایالت اوخاکا را در مکزیک گنجاند. یک کویر بزرگ ، بله ، اما کویری که او می دانست چگونه آن را شکوفا کند.
امروز از ماموریت های کینو چیز زیادی باقی نمانده است. مردان - هندی ها و سفیدپوستان - متفاوت هستند. مأموریت ها دیگر مأموریت ندارند و ناپدید می شوند یا به شهرها و شهرها تبدیل می شوند. همچنین خشت ساخت و سازها از هم پاشید. چیز زیادی باقی نمانده است: فقط سونورا و آریزونا.
منبع: بخشهایی از تاریخ شماره 9 جنگجویان دشتهای شمالی
هرنان کورتسروزنامه نگار و مورخ. وی استاد جغرافیا و تاریخ و روزنامه نگاری تاریخی در دانشکده فلسفه و ادبیات دانشگاه خودمختار ملی مکزیک است ، جایی که سعی دارد هذیان خود را از گوشه و کنار نادر این کشور گسترش دهد.
