سربازان اسپانیایی با توجه به آنچه متحدان Tlaxcalans و Zempoaltecas خود به آنها گفتند و آنها از اهمیت این مرکز مبادله برای حاکمان آزتک اطلاع داشتند ، درباره انواع محصولات یافت شده در بازار Tlatelolco اظهار نظر کردند.
این شایعات به گوش هرنان کورتس رسید ، که با کنجکاوی تحت تأثیر قرار گرفت و از موکتوزوما خواست که برخی از اشراف بومی مورد اعتماد او را به آنجا ببرند. صبح با شکوه بود و گروه ، به رهبری Extremaduran ، به سرعت از بخش شمالی Tenochtitlan عبور کردند و بدون مشکل وارد Tlatelolco شدند. حضور Citlalpopoca ، یکی از رهبران اصلی این شهر بازار ، احترام و ترس را تحمیل می کرد.
tianguis de Tlatelolco معروف از مجموعه ای از ساختمانها به شیوه اتاقهای بزرگ اطراف یک پاسیوی بزرگ ساخته شده بود که روزانه بیش از سی هزار نفر برای تبادل محصولات خود در آنجا ملاقات می کردند. این بازار یک نهاد رسمی بود که برای اقتصاد دو شهر از اهمیت بالایی برخوردار بود ، بنابراین در جشن آن بسیار دقت شده و برای جلوگیری از سرقت و فریب ، جزئیات جزئی نیز کنترل می شد.
معمولاً رفتن مسلحانه به تیانگوئیس ممنوع بود ، فقط جنگجویان پوچتك از لانچ ، سپر و ماكاهوئیتل (نوعی چماق با لبه ابسیدین) برای تحمیل نظم استفاده می كردند. به همین دلیل است که وقتی اطرافیان بازدید کنندگان با سلاح های شخصی خود وارد می شوند ، برای لحظه ای مردمی که در بازار سرگردان بودند از ترس متوقف می شوند ، اما سخنان سیتلالپوپوکا ، که با صدای بلند خبر می داد خارجی ها از موکتوزوما بزرگ محافظت می شوند ، روح آنها را آرام می کند و مردم به فعالیتهای عادی خود بازگشتند.
هرنان کورتس این واقعیت را برجسته کرد که علی رغم ازدحام جمعیت ، یک نظم داخلی درک می شود. این امر به دلیل خلق و خوی سلسله مراتبی بود که تجارت را در شهر هدایت می کردند ، آنها خواستار تجمع بازرگانان در بخشهای مختلف پاسیوی بزرگ با توجه به ماهیت محصولاتی که ارائه می دادند ، و فضایی را در اختیار آنها قرار می داد که به آنها امکان گردش آزادانه را می داد. و تنوع کالاها را به راحتی مشاهده کنید.
هرنان کورتس و گروهش به بخش حیوانات رفتند: رئیس اسپانیایی از نادر بودن جانوران بومی حیرت زده شد. توجه او بلافاصله به xoloizcuintli ، سگهای بی مو ، قرمز یا سرب جلب شد که از آنها در آئین های تشییع جنازه استفاده می کردند یا در بعضی از جشنواره ها طبخ می شدند. آنها بلدرچین ها را شبیه مرغ های کاستیا یافتند ، از این رو مرغ های زمین نامیده می شدند.
در کنار خرگوشها ، teporingos ، خرگوشهای وحشی وجود داشت که در دامنه آتشفشانها به وفور یافت می شد. اسپانیایی ها از وفور مارها ، که همانطور که توضیح داده شد ، یک غذای خوشمزه است ، متعجب شدند. آنچه کورتس قبول نکرد احترامی بود که بومیان به این حیوانات می دادند.
پرنده ای که کورتس بیشتر از آن قدردانی می کرد بوقلمون بود که وی در طی اقامت در کاخ سلطنتی گوشت خوشمزه آن را خورده بود. هنگامی که از کنار بخشی که غذا سرو می شد عبور کرد و از غذاهای اصلی جویا شد ، متوجه شد که انواع مختلفی از تامالاها وجود دارد که با لوبیا ، سس و ماهی پر شده اند.
از آنجا که کاپیتان علاقه مند به دیدن بازرگانان متخصص در فلزات گرانبها بود ، قدم های خود را سریع طی کرد ، از دکه های سبزیجات و دانه ها عبور کرد ، به سبزیجات ، مقدار عظیم فلفل قرمز چیلی و رنگهای زنده ذرت را با آن نگاه کرد. تورتیلا بد بو (که هرگز به ذائقه او نرسید).
بنابراین او به خیابان وسیعی رسید که با محصولات مختلف ساخته شده با موزاییک های فیروزه ای ، گردنبندهای یشمی و سنگهای سبز دیگری به نام کالچیهویت ساخته شده است. او مدت طولانی در مقابل دکه هایی که دیسک های طلا و نقره درخشش داشتند و همچنین ناگت ها و گرد و غبار فلز طلای ، به همراه جواهرات و تزئینات متعدد با ارقام عجیب و غریب که توسط نبوغ زرگران تولید شده بود ، مکث کرد.
کورتس از طریق مفسران خود دائماً از فروشندگان درباره منشأ طلا می پرسید. او در مورد مین ها و مکان دقیق آنها تحقیق کرد. هنگامی که خبرچینان پاسخ دادند که در پادشاهی های دور میکسکا و دیگر مناطق اوخاکا ، مردم سنگهای طلا را در آبهای رودخانه ها جمع می کنند ، کورتس فکر کرد که چنین پاسخ های مبهمی برای جلب توجه وی است ، بنابراین وی بر اطلاعات بیشتر اصرار ورزید دقیق ، در حالی که به طور مخفیانه برای فتح آینده آن منطقه برنامه ریزی می کند.
وی در این بخش از تیانگوئیس ، علاوه بر اشیا valuable ارزشمند متالورژی ، کیفیت منسوجاتی را که عمدتا با پنبه ساخته می شدند ، تحسین می کرد ، لباس هایی که نجیب زاده ها از آنها استفاده می کردند ، که تزئینات آنها از طرح های رنگارنگ ساخته شده از بافنده پشتی تشکیل شده بود.
از دور حضور فروشندگان سفال را حس کرد و دکه های گیاهان دارویی کنجکاوی او را جلب کرد. کورتس ارزش برخی از گیاهان را به خوبی می دانست ، زیرا پس از برخوردهایی با نیروهای بومی در طول گشت و گذار در سواحل وراکروز ، دید که سربازانش با گچ هایی که توسط پزشکان بومی اعمال می شود ، بهبود می یابند.
در انتهای بازار او گروهی را مشاهده کرد که مانند زندانیان برای فروش بودند. آنها یقه چرم دست و پا بسته ای را با پشت تیرچه چوبی به دست داشتند. به س questionsالات وی ، آنها پاسخ دادند که آنها Tlacotin ، بردگان فروش هستند که به دلیل بدهی در این شرایط قرار دارند.
وی با هدایت سیتلالپوپوکا به محلی که حاکمان بازار در آنجا بودند ، بر روی سکویی به فکر جمعیت پر سر و صدایی بود که از طریق مبادله مستقیم ، روزانه محصولات لازم برای زندگی خود را رد و بدل می کردند یا کالاهای ارزشمندی را که متمایز اشراف بود ، به دست می آوردند. از عوام
