مهمترین نقاشان Oaxaca ، اطلاعات مهمی در مورد زندگی و کار خود به اشتراک می گذارند.
تولدو
فرانسیسکو تولدو نه مدرن است و نه معاصر ، او نقاشی خارج از زمانی است که زندگی کرده است. او در جوچیتان دو ساراگوسا متولد شد: "از بچگی نقاشی می کردم ، از کتاب ها ، نقشه ها را کپی می کردم ، اما وقتی که به اوخاکا آمدم ، وقتی مدرسه ابتدایی را تمام کردم ، بود که با بازدید از کلیساها ، صومعه ها و ویرانه های باستان شناسی ، دنیای هنر را کشف کردم [ ] من بسیار بی قرار بودم و دانش آموز بدی نیز بودم ، زیرا دبیرستان را تمام نکردم ، بنابراین خانواده ام مرا به مکزیک فرستادند. خوشبختانه من توانستم وارد مدرسه هنرها و صنایع دستی شوم که از ارگ شروع می شد و مدیر آن خوزه چاوز مورادو بود. من شغل لیتوگرافی را انتخاب کردم و تجارت را آموختم: از تمیز کردن سنگها ، حکاکی آنها ، نقاشی و چاپ آنها. اندکی پس از آنکه من با نقاش روبرتو دونیز آشنا شدم ، که در حال شروع به برجسته شدن بود ، و او از من خواست نقاشی هایم را به او نشان دهم ، که بعداً آن را به آنتونیو سوزا ، صاحب یک گالری مهم برد. سوزا از کار من بسیار مشتاق بود و اولین نمایشگاه من را در سال 1959 در فورت ورث ، تگزاس ترتیب داد. کم کم من شروع به فروش کردم و اگر می خواهید آن را بدین ترتیب سبک دیگری داشته باشم. با پولی که پس انداز می کردم و توصیه ها و توصیه های سوزا ، به پاریس رفتم. یک ماه می رفتم و سالها ماندم! […] مدت هاست که نقاشی نمی کشم ، اما قلم زنی را کنار نگذاشته ام. من به طور دوره ای کمیسیون دارم و اخیراً نسخه ای را به نفع باغ گیاه شناسی انجام می دادم [...] جوانان تقریباً همیشه کار خود را با تقلید شروع می کنند. من فکر می کنم که نقاشان جدید ، با سفرها ، بورسیه ها ، نمایشگاه هایی از خارج از کشور ، باید بیشتر آگاه شوند. لازم است که خود را باز کنیم و به روی دنیا بسته نمانیم.
روبرتو دونیز
روبرتو نقاشی را از کودکی آغاز کرد. در سیزده سالگی ، او وارد مدرسه شبانه کارگران شد و بعداً در سال 1950 به مدرسه معروف Esmeralda رفت: هنر برای آینده خود رقم بزنم و به یک نقاشی حرفه ای تبدیل شوم ، زیرا امرار معاش از طریق هنر بسیار دشوار است […] در سال 1960 من برای زندگی در پاریس رفتم و این شانس را داشتم که چندین نمایشگاه ترتیب داده باشم […] اندکی پس از بازگشت به اوخاكا ، رئیس دانشگاه از من دعوت كرد كه در مدرسه هنرهای زیبا كلاس بدهم و من دو سال در آنجا ماندم […] در كارگاه هنرهای پلاستیك روفینو تامایو ، كه در سال 1973 تاسیس شد ، سعی كردم دانشجویان را تشویق كنم تا ظرفیت های خلاقیت خود را گسترش دهند ، آنها خود را وقف کپی کردن آثار نقاشان معروف نخواهند کرد. پسران در کارگاه زندگی می کردند. آنها بعد از برخاستن و صرف صبحانه ، تمام روز را به محل کار خود می رفتند و آزاد بودند که هرچه می خواستند بکشند و نقاشی کنند. بعداً من شروع به آموزش جنبه های فنی تجارت به آنها کردم.
فلیمون جیمز
وی در سن خوزه سوسولا ، شهری کوچک در جاده مکزیک ، در ابتدای میکستکا ، در سال 1958 متولد شد: «من همیشه آرزو داشتم که نقاشی یاد بگیرم. سپس خوشحال شدم […] من وقتی بوم را شروع می کنم ، مثل میوه ها ، سبز می دانم و وقتی آن را رنگ می کنم ، بالغ می شود […] وقتی آن را تمام می کنم ، به این دلیل است که فکر می کنم اکنون سفر آزاد است. او مانند پسری است که باید خودکفا شود و خودش صحبت کند.
فرناندو اولیورا
وی در سال 1962 در شهر اوآخاکا ، در محله La Merced به دنیا آمد. در مدرسه هنرهای زیبا با معلم ژاپنی Sinsaburo Takeda در حکاکی تحصیل کرده است: از آن به بعد من به عنوان نمادی در نقاشی خود به زنان بازگشتم. حضور زنانه اساسی است ، مانند باروری ، زمین ، تداوم است. "
رولاندو روخاس
او در 1970 در Tehuantepec متولد شد: "من تمام زندگی خود را با عجله گذرانده ام و باید ذهن خود را به همه چیز اختصاص دهم. این نگرش باعث شده است که جلو بیایم ، زیرا از دوران ابتدایی و تنها با کمک مادرم ، کل خانواده مجبور به زنده ماندن بودند. من در رشته معماری و مرمت تحصیل کردم و این به من کمک کرد تا در نقاشی پیشرفت کنم. در آکادمی آنها تئوری رنگ را به من آموختند ، اما پس از جذب ، باید آن را فراموش کرد و با زبان خود نقاشی کرد ، رنگها را احساس کرد و یک محیط جدید ، یک زندگی جدید ایجاد کرد. "
فیلیپه مورالس
"من در یک شهر کوچک ، در اوکوتلان به دنیا آمدم و در آنجا تنها تئاتر ، تنها فضایی که باید منعکس کنیم کلیسا است. از بچگی همیشه بسیار مذهبی بوده ام و این را در نقاشی ام نشان می دهم. اخیراً من مجموعه ای از نقاشی ها را با مضامین مذهبی و سنتی به نمایش گذاشتم که تجربیات من را منعکس می کند. دست ، نبض ، آنها مرا راهنمایی می کنند ، این راهی برای سبک کردن آنها و به آنها محتوای معنوی است. "
آبلاردو لوپز
متولد 1957 در سان بارتولو ، کایوتپک. در پانزده سالگی ، تحصیلات نقاشی خود را در دانشکده هنرهای زیبا در اوآخاکا آغاز کرد. او بخشی از کارگاه هنرهای پلاستیک روفینو تامایو بود: «من دوست دارم محیطی را که از کودکی در آن رشد کردم نقاشی کنم. من نمی خواهم طبیعت را آنگونه که هست بازتاب دهم ، سعی می کنم تفسیری را که ترجیح می دهم به آن بدهم. من آسمان صاف ، اشکال طبیعت بدون سایه ، نقاشی چیزی غیب ، اختراع شده را دوست دارم. من نقاشی را به گونه ای می کشم که بیشترین لذت را برایم می آورد ، با مهر و سبک خودم. وقتی نقاشی می کشم ، بیشتر از اینکه با محاسبه احساسات و خیال بازآفرینی طبیعت را تحریک کنم.
