به مناسبت روز آهنگساز در مکزیک ، ما (از بایگانی خود) گفتگویی را که یکی از همکاران ما با بزرگترین نماینده ژانر عاشقانه در کشورمان داشته است ، دوباره زنده می کنیم.
وارث و پیرو درخشان آهنگ عاشقانه ، آرماندو مانزانرو وی در حال حاضر مهمترین آهنگساز مکزیکی است.
دسامبر سال 1934 ، در شصت و دو سالگی ، در یوكاتان متولد شد* او در اوج حرفه خود است: تورها ، کنسرت ها ، کلوپ های شبانه ، سینما ، رادیو و تلویزیون ، چه در مکزیک و چه در خارج از کشور ، او را برای همیشه مشغول می کند. روش ساده و خودجوش بودن او باعث شده است که او علاقه و همدلی همه مخاطبان خود را داشته باشد.
با کاتالوگ بیش از چهارصد آهنگ ضبط شده - اولین آهنگ نوشته شده در سال 1950 ، در سن پانزده سالگی - آرماندو مفتخر است که حدود 50 بازدید جهانی داشته است ، که ده یا دوازده مورد از آنها به زبان های مختلف از جمله چینی ، کره ای ضبط شده است. و ژاپنی او افتخارات هنری مشترکی را با بابی کاپو ، لوچو گاتیکا ، آنگلیکا ماریا ، کارلوس لیکو ، روبرتو کارلوس ، خوزه خوزه ، الیس رجینا ، پری کومو ، تونی بنت ، پدرو وارگاس ، لوئیز میگوئل ، مارکو آنتونیو موونیز ، اویگا گیوتو و لوئیس دمیتریو به اشتراک گذاشته است. دیگران.
وی به مدت پانزده سال به عنوان رهبر و تاکنون نائب رئیس انجمن ملی نویسندگان و آهنگسازان فعالیت داشته و فعالیت وی در دفاع از حق چاپ این گروه را تقویت کرده و موجبات شناخته شدن بین المللی را برای وی فراهم کرده است.
اولین ضربه "من گریه می کنم" با "با طلوع آفتاب" ، "من می خواهم چراغ را خاموش کنم" و سپس "آدورو" ، "به نظر می رسد دیروز" ، "امروز بعد از ظهر دیدم باران می بارد" ، "نه" ، " من با تو آموختم "؛ "من تو را به یاد می آورم" ، "تو مرا دیوانه می کنی" ، "من در مورد تو نمی دانم" و "هیچ چیز شخصی وجود ندارد". او در حال ضبط موسیقی فیلم Alta Tensión است.
در آغاز یک آشغال بودید؟
بله ، مطمئناً ، من مانند همه یوكاتكایی ها ذوق و علاقه پدرم را برای موسیقی به ارث بردم. پدر من بود ترابادور از استخوان قرمز و از این طریق او ما را حمایت کرد ، و ما را بزرگ کرد. او یک ترابادور بزرگ و فردی عالی بود.
من نواختن گیتار را مانند بقیه در مریدا یاد گرفتم. من از هشت سالگی شروع به تحصیل موسیقی کردم. در دوازده سالگی پیانو را برداشتم و از پانزده سال به بعد کاملاً در موسیقی زندگی می کنم. من فقط می خوانم ، برای موسیقی زندگی می کنم ، همانطور که از آن زندگی می کنم!
من از سال 1950 شروع به نوشتن آهنگ و کار در پیانویست در کلوپ های شبانه کردم. در سن بیست سالگی برای زندگی در مکزیک رفتم و لوئیز دمیتریو ، کارملا ری و رافائل واسکز را با پیانو همراهی کردم. دقیقاً این لوئیس دمیتریو ، دوست و هموطن من بود که به من توصیه کرد مثل من در یوکاتان آهنگسازی نکنم ، که مجبورم این کار را آزادتر و با شیطنت های بیشتر انجام دهم ، که باید یک داستان جالب تر ، یک حکایت عاشقانه تعریف کنم.
اولین موفقیت بزرگ شما چیست؟
"من گریه می کنم" ، ضبط شده توسط بابی کاپو ، نویسنده پورتوریکویی "Piel canela". سپس لوچو گاتیکا با "من می خواهم چراغ را خاموش کنم" ، که در سال 1958 ضبط شده است ، می آید و سپس آنگلیکا ماریا ، که به عنوان آهنگساز فیلم برای من شلیک می کند ، از آنجا که مادرش ، آنگلیکا اورتیز ، تهیه کننده فیلم بود. در آنجا شروع به آواز خواندن کاورهای معروف می کند: "ادی ، ادی" ، "خداحافظی" و دیگران.
بعداً کارلوس لیکو با "آدورو" ، با "نه" و سپس کشف شد ، در حال حاضر قوی در سطح ملی. در سطح بین المللی ، مدت ها بود ، به ویژه در برزیل.
اولین باری که آنها من را به زبانی دیگر ضبط کردند در برزیل بود ، در سال 1959 ، Trío Esperanza ، این آهنگ "Con la aurora" نام دارد ، فقط نگاه کن! روبرتو کارلوس "من تو را به یاد می آورم" و الیس رجینا بزرگترین موفقیت در پرتغالی ، "تو مرا دیوانه می کنی" ضبط می کند. کنجکاو آخرین آهنگی که ضبط کرد من جمعه آمدم تا دوشنبه بعد با او ملاقات کنم و ضبط را ادامه دهم و او آخر هفته درگذشت.
آینده موسیقی رمانتیک را چگونه می بینید؟
این اولین سوالی است که آنها همیشه از من می پرسند. موسیقی رمانتیک لازم است ، بیشترین خوانندگی و آواز است. تا زمانی که تمایل به گرفتن دست عزیز و ابراز عشق ما وجود داشته باشد ، آن وجود خواهد داشت ، همیشه وجود خواهد داشت. فراز و نشیب هایی خواهد داشت اما باقی خواهد ماند. مکزیکی ها در تفسیر و آهنگساز موسیقی رمانتیک سنت زیادی دارند. این یک موسیقی چند ساله است. علاوه بر این ، کاتالوگ موسیقی مکزیکی به دلیل میزان زیادی از موسیقی که صادر می کند ، دومین کتاب مهم در جهان است.
موزها چه نقشی دارند؟
موزها مهم هستند ، اما ضروری نیستند و غیر قابل تعویض نیستند. گفتن چیزی به شخصی بسیار مهم است زیرا نیازی به برقراری ارتباط است. اگر موزه خوبی وجود داشته باشد ، چه زیبا! بسیار زیباست که برای کسی آواز بخوانید: "با تو آموختم". واقعاً درست است ، من زندگی را یاد گرفتم ، نه به این دلیل که عاشقانه فوق العاده ای داشتم ، جنون عشق داشتم ، بلکه به دلیل وجود شخصی بود که به من آموخت که با توجه به امکاناتم می توانم بهتر زندگی کنم.
همسرتان هم هنرمند است؟
نه ، و نه ویرجین آن را ارسال کرد! تره همسر سوم من است و من دیگر هرگز در زندگی ام این کار را نمی کنم. آنها می گویند بار سوم جذابیت است و مرا کتک می زند.
* توجه: این مصاحبه در سال 1997 انجام شده است.
