دهکده های بزرگی مانند Tomaltepec ، El Tule ، Etla و Xaguía نمایندگان خود را به جلسه می فرستادند تا در روستای Mogote برگزار شود ، جایی که آنها قبلاً یک اتاق بزرگ ساخته شده از سنگ و خشت مخصوصاً برای این نوع مجالس ساخته بودند.
در موگوته رئیس بسیار بی تاب بود. او مجبور بود اتاق را جارو کند ، کفها را با گل و دیوارها را با آهک تازه صیقل دهد. او به اندازه کافی تورتیلا ، لوبیا و شکلات درست کرده بود ، زیرا به نوعی جلسه مانند یک مهمانی بود. کمیساران سایر روستاها می آمدند تا یک واقعه مهم را که سرنوشت آنها را تغییر می دهد جشن بگیرند.
جلسه مدیران با حلزون ، طبل و شنا اعلام شده بود. اکنون زمان پذیرایی از آنها ، آنها و افراد برجسته آنها بود.
سرانجام آنها در حال رسیدن بودند ، همه نذورات حمل می کردند و از خدایان خود اجازه می خواستند که پا به سرزمین بیگانه بگذارند. آنها یکی یکی پیشنهاد ساده خود را به ارباب موگوت تحویل می دادند: مخازن خال ، تورتیلا ، کاکائو ، پتو و کوپل ، تا جلسه را با استقبال خوب آغاز کنند.
پیرمردها که قبلاً در خانه بزرگ نصب شده بودند ، صحبت کردند:
"وقت آن رسیده است که روستاهای خود را به یکی دیگر پیوند دهیم ، ما نباید جدا باشیم زیرا به راحتی توسط دشمنان نزدیک شکست می خوریم. ما باید از آنجا یک مکان مرکزی پیدا کنیم تا قدرت و قدرت خود را متحد کنیم. پایان این هزاره نزدیک است و در کتابها آمده است که ما باید برای شروع یک دوره جدید ، پر از قدرت و قدرت تغییر کنیم ، و هیچ نشانه مشخصی از کجا وجود ندارد شما باید محله های جدید را متحد کنید ".
دیگری گفت: "شما رئیسان ، که اکنون جوان هستید ، ممکن است احساس کنید هیچ دلیلی برای عجله ندارید ، اما این سرنوشت ماست. اگر اتحادی وجود داشته باشد قدرت نیز وجود دارد. اما این یک قدرت خیالی نیست ، شما باید خیلی کار کنید و برای رسیدن به آن همه تلاش می کنیم تا به آن اتحاد برسیم. خدایان صحبت کرده اند ، آنها دروغ نمی گویند و شما آن را می دانید. در روستاهای ما همه چیز را می دانیم ، چگونگی ساخت ، شکار ، کاشت. ما همچنین بازرگانان خوبی هستیم و به همان زبان صحبت می کنیم. چرا باید از هم دور باشیم؟ خدایان گفته اند ، اگر می خواهیم بزرگ باشیم ، باید روستاها را متحد كنیم.
یک رئیس س askedال کرد: «پیرمردهای خردمند چگونه باید آن اتحاد را ایجاد کنیم؟ چگونه مردم ما احترام می گذارند؟ چه کسی می خواهد کمتر در یک روستای مشترک زندگی کند؟ ".
قدیمی ترین پاسخ داد: "من در زندگی ام بسیاری از مردم مانند ما و بسیاری از خانواده ها مانند ما را دیده ام. همه آنها خوب ، بزرگ و نجیب هستند ، اما قلب ندارند. این همان کاری است که ما باید انجام دهیم ، قلب بزرگ مردم ما ، قلب زندگی ما ، فرزندان و خدایان ما. خدایان و الهه های ما سزاوار جایگاه خود هستند ، در آنجا ، در نزدیکی بهشت ، همراه با مردم و مردم ، تحمیل نمی کنند که هزینه انجام آن چقدر است ، برای این که ما دست ، قدرت و دانش خود را داریم. ما می خواهیم قلب مردم خود را بزرگتر کنیم! احترام از آن دستاورد بزرگ حاصل خواهد شد. "
با تأیید حاضران ، اتحاد بزرگ بین تمام روستاهای دره اوخاکا قبلاً برای دستیابی به یک هدف مشترک توافق شده بود: ایجاد پایتخت جهان زاپوتک.
سپس آنها در صدد جستجوی بهترین مکان برآمدند و آن را در رشته کوه واقع در غرب دره ، جایی که احتمال می رفت مردم از شهرهای دیگر قصد حمله داشته باشند ، در Cerro del Tigre یافتند.
در روستاها ، همه یکسان بودند ، آنها کار می کردند ، کاشتند و با هم زندگی می کردند ، به جز رئیس ، او مسئول بازدید و تشکر از خدایان بود ، بنابراین اصلی ترین ها خود بهترین معماران خود را برای برنامه ریزی شهری که قلب جهان Zapotec خواهد بود ، سازمان دادند. .
این واقعه 2500 سال پیش اتفاق افتاده است. تمام روستاهای دره ، بزرگ و کوچک ، خود را وقف کار ساخت پایتخت خود کردند. معلوم شد که این یک شهر بزرگ است ، با فضاهای عظیم برای ساخت در آینده ، از آنجا که زاپوتک ها می دانستند که مردم آنها برای قرن ها دوام خواهند داشت ، این یک مسابقه است که برای فراتر رفتن از فرزندان است.
نتیجه این اتحاد دهکده های مهم ، Oani Báa (مونت آلبان) ، شهر بزرگ زاپوتک بود که همه جوامع به عنوان قلب جهان آن را به رسمیت شناختند ، با برادران نژادی خود در دره اوخاکا مشترکاً مشترک بودند.
به محض انتصاب آنها ، حاكمان جدید شهر تصمیم گرفتند كه برای اطمینان از همكاری سایر مردم با پروژه بزرگ ساخت و ساز و تأمین نیروی كار ، مواد ، غذا و بیش از همه آب مانند مورد بیشترین استقبال برای به دست آوردن آن ، لازم بود که آن را داخل رودخانه آتوایاک در کوزه ها و گلدان ها بارگذاری کنید. به همین دلیل ، در طول ساخت و ساز ، صفوف طولانی از مردم مشاهده می شد که آب را در کوههایی که به مونت آلبان منتهی می شوند ، بالا می برند.
در کنار ساخت و ساز شهر ، شیوه جدیدی از حکمرانی آغاز شده بود ، روسای دهکده ها تابع حکام جدید بودند ، زیرا از نظر کشیش ها و جنگجویان ، خردمندترین بودند. آنها از این پس باید سرنوشت شهر و شهرهای منطقه اوآخاکا را کنترل کنند ، آنها قدرت دنیای جدید زاپوتک را نمایندگی می کردند.
منبع: بخشهایی از تاریخ شماره 3 مونت آلبان و زاپوتس / اکتبر 2000
